ဒီေန႔သူငယ္ခ်င္း ကဖုန္းဆက္တယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၀ယ္ထားတယ္၊ တစ္ေယာက္တစ္၀က္ယူမလားတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ုယူမယ္ဆိုျပီးသူ႔အခန္း ကိုသြားတယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးက ၄ လံုး၊ ၁၀၉ ယန္းတဲ့။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကို ၁၅၀ ယန္းေပးလိုက္တယ္။ သူကိုယန္း၄၀ ျပန္အမ္းလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ တြက္လိုက္တာေလ။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ကိုယ္တြက္ထားတာဆိုေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး။ ယန္း ၄၀ အမ္းဆိုအမ္းလိုက္တယ္။ ကိုယ္ကလဲ သူငယ္ခ်င္းက accountant ဆိုေတာ့ မွားရင္သူေျပာမွာပဲ ခုဘာမွမေျပာဘူး မွန္လို႔ေနမွာဆိုျပီး ယံုလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တခုခုလိုေနသလိုပဲ။ ဒါနဲ႔ ကုိယ္က အစ္မေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ၾကည့္ဦး၊ မွားေနသလိုပဲေနာ္ဆိုေတာ့ သူလဲ ခပ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဟုတ္လားတဲ့၊ ႏွစ္ေယာက္သားျပန္တြက္ၾကတယ္။ တြက္လို႔ကိုမရဘူး၊ ၁၀၉ ယန္းကို ၂ နဲ႔စားရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနၾကတယ္။
ခက္မွာေပါ့..၂ ေယာက္လံုးကအပူကိုစီနဲ႔..လူတစ္ျခားစိတ္တစ္ျခား.. အာရံုက စာထဲမွာ..စာမၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ.. စိတ္ထဲမွာစာကိုေတြးေနျပီး..ဒီ thesis ၾကီးကိုပဲစိတ္ပူျပီးေတြးေန ၾကတာဆိုေတာ့…၁၀၉ ယန္းကို ၂ နဲ႔စားတာ accountant လဲခ်က္ခ်င္းမတြက္ႏိုင္…Master ေတြအမ်ားၾကီး ရထားတဲ့ကုိိယ္လဲ မတြက္ႏိုင္…. :(
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment