Advice me plzzz ... :(

ခုတစ္ေလာစိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ေထြးေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာပူပန္စရာေတြမ်ားေနသလိုပဲ။ စာကို ၁ နာရီေလာက္ၾကည့္ျပီးရင္ ၁ နာရီေလာက္ျပန္နားေနရေတာ့ အခ်ိန္ကုန္သြားမွာစိုးရိမ္ေနျပန္ေရာ။ နားရတာေတာင္စိတ္မေျဖာင့္ျပန္ဘူး။ ေန႔ဘက္ lab ထဲမွာစာၾကည့္ျဖစ္ေတာ့နဲနဲေတာ္ေသးတယ္။ တစ္ေန႔လံုးစာၾကည့္ျပီး အခန္းျပန္ေရာက္ရင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ညေရာက္လာရင္ပိုဆိုးတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ lab ထဲမွာစာၾကည့္၊ စာအုပ္ရွာ၊ download လုပ္ျပီး မ်က္ေစ့ေတြေညာင္းလာတာနဲ႔ အခန္းကိုေစာေစာျပန္လာခဲ့တယ္။ စာေတြမျပီးသလိုခံစားေနရေတာ့ ထမင္းစားျပီးရင္ စာဆက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုျပီး ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳး ထမင္းကိုျမန္ျမန္စားလိုက္တယ္။ ေကာ္ဖီေလးေဖ်ာ္ျပီး စာၾကည့္ဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ စာၾကည့္စားပြဲနားမွာ ေရဘူး၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္၊ ေရေႏြးၾကမ္းဓါတ္ဘူး၊ မုန္႔၊ စာအုပ္၊ telephone၊ စတာေတြေနရာတစ္က်ထားလိုက္ျပီး ထိုင္မယ္လုပ္ေတာ့ အေရးအၾကီးဆံုး ပစ္စည္းကိုယူဖို႔ေမ့ေနတာသတိရတယ္။ မ်က္မွန္ေလ..သူမရွိရင္ဘာမွဆက္လုပ္လို႔မရဘူး..ထားေနက် ေနရာေတြမွာလိုက္ရွာတယ္။ ဘယ္မွာမွမရွိဘူး။ အခ်ိန္မရွိပါဘူးဆုိမွ..လာေပ်ာက္ေနတယ္ ဆိုျပီးစိတ္တိုလာတယ္။ စိတ္တိုျပီးရွာေလမေတြ႔ေလ။ ေက်ာင္းသြားတံုးကတပ္ထားတယ္္။ ေရခ်ိဳးလို႔ခဏခြ်တ္ထားတာ။ ထားေနက်ေနရာေတြလဲကုန္ျပီ။ နဂိုကမရွည္တဲ့စိတ္က ခုေတာ့့ ေတာ္ေတာ္တိုေနျပီ။
ၾကာေတာ့ မရွာခ်င္ေတာ့ဘူး။ မ်က္မွန္က ၂ခုရွိေတာ့တစ္ခုေပ်ာက္ေနရင္ ေနာက္တစ္ခုေတာ့ရွိမွာပဲဆိုျပီး ေပ်ာက္ေနတဲ့မ်က္မွန္ ကိုမရွာေတာ့ဘူး။က်န္ေနတဲ့ မ်က္မွန္ကိုပဲ သံုးေတာ့မယ္ဆိုျပီး စင္ေပၚမွာတင္ ထားတဲ့မ်က္မွန္ကိုယူျပီး ေနရာမွာအက်အနထုိင္ မ်က္မွန္ကိုတပ္လိုက္တယ္။ ထူးဆန္းစြာ မ်က္မွန္ကေနရာတစ္က်မျဖစ္ပဲ တစ္ခုခုခံေနသလိုျဖစ္သြားလို႔သတိထားမိလိုက္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားလို႔လိုက္ရွာေနတဲ့မ်က္မွန္ကမ်က္ႏွာေပၚမွာတပ္ထားရက္သားရွိေနတာကိုး။ မ်က္မွန္ၾကီး တပ္ထားျပီးမ်က္မွန္ေပ်ာက္လို႔လိုက္ရွာေနတာ သူငယ္ခ်င္းေတြသိရင္ ငယ္ငယ္ ေၾကာင္ေနျပီလို႔ေျပာမွာေသခ်ာတယ္။ :(